Αυτοκίνητα, καυσαέριο και ατελείωτο μποτιλιάρισμα.
Εκνευριστική ρυμοτόμηση και τσιμέντο παντού.
Αυτό βλέπεις μόνο;
Δεν βλέπεις τον ψηλό βράχο με το πιο σπουδαίο μάρμαρο στην κορυφή του; Δεν βλέπεις με τα μάτια της φαντασίας σου, την ιστορία να "περπατά" στους δρόμους που εσύ περιμένεις το φανάρι να ανάψει πράσινο; Δεν βλέπεις τους δρόμους που στη μια τους άκρη έχουν βουνά και στην άλλη τη θάλασσα;
Δεν ακούς τη διαφορετικότητα να τραγουδάει από χαρά που στον τόπο τούτο έχει περισσότερη τύχη να ανθίσει; Δεν νιώθεις τον αέρα του παρελθόντος να σε ακουμπά και να ριγείς από δέος; Δεν βλέπεις τις πολλές και διαφορετικές επιλογές που ανοίγονται στο διάβα σου; Δεν αντιλαμβάνεσαι πως εδώ μπορείς να είσαι αυτό που θες;
Ξεχνάς πως ζεις σε μια όμορφη πόλη, σε έναν όμορφο τόπο;
Ξεχνάς πως έχεις την τύχη που πολλοί δεν έχουν;
Γιατί είσαι αχάριστος/η;
Έχεις ανέσεις που κάνουν τη ζωή σου μαγική. Παρ' όλα αυτά γκρινιάζεις.
Εσύ έχεις επιλέξει να μην βλέπεις το όμορφο. Εσύ έχεις επιλέξει να ζεις σε μια ανιαρή ρουτίνα. Εσύ έχεις επιλέξει να γκρινιάζεις για την κίνηση και τις αποστάσεις. Εσύ έχεις επιλέξει να γκρινιάζεις για τα ΜΜΜ.
Εσύ έχεις επιλέξει να τα θεωρείς όλα αυτά δεδομένα.
Τι θα έκανες αν είχες μόνο ένα μέσο μαζικής μεταφοράς για να μετακινείσαι; Τι θα έκανες αν είχες την ανάγκη να δεις μια θεατρική παράσταση, αλλά έπρεπε να ταξιδέψεις για να καλύψεις αυτή σου την ανάγκη; Τι θα έκανες αν ήθελες να σπουδάσεις αλλά είχες πολύ συγκεκριμένες και περιορισμένες επιλογές στην πόλη σου; Τι θα έκανες αν είχες βαρεθεί να περιπλανιέσαι στα ίδια μέρη, στους ίδιους δρόμους, στα ίδια μαγαζιά;
Τι θα έκανες αν δεν ήσουν στο κέντρο, αλλά στο περιθώριο;
Βρίσκεσαι στο κέντρο και δεν το εκτιμάς. Είσαι το κέντρο και διαρκώς αποζητάς το περιθώριο νομίζοντας πως εκεί θα έχεις τις ανέσεις που σου προσφέρει ο πυρήνας. Πλανάσαι οικτρά.
Κοίτα γύρω σου. Πάρε βαθιές ανάσες. Στην αρχή μπορεί να σε ενοχλήσει το καυσαέριο. Όμως μετά θα μυρίσεις την ιστορία, το παρελθόν, τη διαφορετικότητα, την ποικιλομορφία, τον συνδυασμό των αντιθέτων και την ομορφιά που υπάρχει δίπλα σου.
Γιατί ζεις σε μια όμορφη πόλη.
Γιατί η Αθήνα είναι όμορφη, εσύ όμως αρνείσαι να κατεβάσεις το παράθυρο και να εκτιμήσεις τα όσα έχεις ακούγοντας μουσική σε έναν από τους άπειρους ραδιοφωνικούς σταθμούς που υπάρχουν στη συχνότητα της πόλης, ακόμα κι αν βιάζεσαι να πας στη δουλειά, ακόμα κι αν σου τη σπάει που η Κηφισίας είναι φίσκα.
Αν δεν μπορείς να εκτιμήσεις την ομορφιά της, σεβάσου τουλάχιστον την τύχη σου να ζεις σε μια άνετη πόλη. Εκτίμησε τις τρεις διαφορετικές γραμμές μετρό, τα άπειρα λεωφορεία, τα τραμ και τα τρόλεϊ, τα τρένα και τα πλοία που εκτείνονται σε όλη την επικράτεια, τα πανεπιστήμια, τα μέρη όπου μπορείς να δοκιμάσεις ό,τι χόμπι σου έρθει στο μυαλό, τους αναρίθμητους κινηματογράφους, την ατελείωτη λίστα των καταστημάτων, την άμεση πρόσβαση στα θέατρα και σε κάθε μορφή διασκέδασης, τον συνδυασμό βουνού και θάλασσας.
Εκτίμησε το γεγονός ότι είσαι μέσα στα πράγματα.
Βρίσκεσαι στον πυρήνα του οτιδήποτε θέλεις να είσαι ή να κάνεις. Σε έναν πυρήνα που σε αγκαλιάζει και σε δέχεται όπως είσαι. Δεν σου ζητά να αλλάξεις για να ζήσεις μια ζωή που σου ταιριάζει. Σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι για να πραγματοποιήσεις όσα θέλεις.
Αν σου είναι δύσκολο να το δεις, ζήσε στην πόλη σου για μια μέρα ως τουρίστας.
Κι αν τότε δεις την ομορφιά της Αθήνας, φρόντισε κάθε μέρα να είσαι ένας τουρίστας στη ψυχή.
Η ζωή γίνεται πολύ βαρετή όταν βλέπεις μόνο τα άσχημα.
Βάλε περισσότερο ενδιαφέρον στη ζωή σου.
Δες επιτέλους την ομορφιά και την αγάπη που σου προσφέρει αυτή η πόλη.
Πι.Ες. Με το συγκεκριμένο κείμενο δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν, είτε πρόκειται για κάτοικο Αθηνών, είτε επαρχίας. Επειδή έχω μεγαλώσει στην επαρχία και ξέρω πολύ καλά τα όμορφα, αλλά και τα άσχημά της, κι επειδή έχω την τύχη να γνωρίζω τα όμορφα και τα άσχημα της πρωτεύουσας, ήθελα να γράψω ένα κείμενο στο οποίο να αφυπνίζω λίγο τους κατοίκους Αθηνών και να τους υπενθυμίζω πως σημασία δεν έχουν τα άσχημα, αλλά τα όμορφα. Σαφώς και θα υπάρξουν μέρες που όλοι θα παραπονεθούμε για κάτι, είτε ζούμε στην πρωτεύουσα, είτε στην επαρχία. Σημασία έχει όμως αυτές οι μέρες να είναι λιγότερες από τις μέρες που θα νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τον τόπο στον οποίο ζούμε. Αν αντιληφθούμε πως η πόλη όπου κατοικούμε δεν μας καλύπτει και μας κρατά μέσα σε έναν τοξικό τρόπο ζωής, τότε πρέπει να αναλογιστούμε ποιο είναι το βήμα που πρέπει να κάνουμε για να το αλλάξουμε αυτό. Αυτό έκανα κι εγώ κι επειδή ακόμα νιώθω τουρίστρια στην Αθήνα, όχι γιατί δεν μπορώ να ενταχθώ, αλλά γιατί επιλέγω να βλέπω αυτά που βλέπουν οι τουρίστες και να αγνοώ όλα τα υπόλοιπα, τουλάχιστον τις περισσότερες μέρες, ήθελα να κάνω κι εσένα να δεις την όμορφη πλευρά της Αθήνας. Μην ξεχνάς να ζεις τη ζωή σου όπως και όπου εσύ θέλεις. Θα βρεθούν πολλοί στο δρόμο σου που θα έχουν αντίθετη άποψη με εσένα και θα προσπαθούν να σου αλλάξουν γνώμη ή θα σε αμφισβητούν. Μην τους δίνεις σημασία. Κούνα το κεφάλι καταφατικά, σαν να συμφωνείς και από μέσα σου καθησύχασε τον εαυτό σου πως ξέρεις τι πας να κάνεις. Μην εγκαταλείψεις ποτέ και για κανέναν το όνειρό σου! Σε αποχαιρετώ με ένα από τα τραγούδια που άκουγα σε επανάληψη τις μέρες που οι γνώμες των άλλων με έκαναν να αμφισβητώ το όνειρό μου. (στην αρχή του άρθρου)
Αυτό ήταν για σήμερα! Μην ξεχάσεις να μοιραστείς μαζί μου τις δικές σου σκέψεις, είτε αφήνοντας ένα σχόλιο, είτε με προσωπικό μήνυμα, να κάνεις like και share, να βρεις το "Skepsis by Athanasia" στο Facebook και στο Instagram, να εγγραφείς στο newsletter, ή μην κάνεις και τίποτα βρε παιδί μου. Μου φτάνει που ήσουν εδώ! Γενικά είσαι ελεύθερος/η/ο να κάνεις ό,τι θέλεις!
Εγώ εδώ σε αποχαιρετώ! Τα λέμε σε ένα επόμενο άρθρο*. Μέχρι τότε να κάνεις τον κόσμο μας καλύτερο και να εκφράζεσαι ελεύθερα! Σε ευχαριστώ που ήσουν για μια ακόμα φορά στο "Skepsis by Athanasia"!
*Νέο άρθρο ανεβαίνει κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 15:00 (GMT+3)!