- Γιατί τα μικρά παιδιά καταλήγουν μπροστά από μια οθόνη βλέποντας το Squid Game; -
Η λέξη parenting ορίζεται ως η διαδικασία ανατροφής ενός παιδιού από τους γονείς ή τον κηδεμόνα του. Πώς μπορεί όμως να συνδεθεί η ανατροφή ενός παιδιού με τη δημοφιλής σειρά του Netflix, Squid Game;
Το Squid Game έκανε την πρεμιέρα του στην πλατφόρμα streaming στις 17 Σεπτεμβρίου 2021, σχεδόν δύο μήνες πριν. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες προβολής του κατάφερε να σπάσει όλα τα ρεκόρ, αποτελώντας την πιο επιτυχημένη σειρά του Netflix και μετρώντας περισσότερες από 142 εκατομμύρια προβολές. Mέχρι και σήμερα παραμένει στο Top 10 δεκάδων χωρών και προσθέτει στο fan club του όλο και περισσότερα μέλη.
Η πλοκή της σειράς πραγματεύεται τη σκληρή αλήθεια και περνά πλήθος μηνυμάτων στο κοινό σχετικά με τις δυσκολίες της ζωής και τις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν παρουσιάζει τα πράγματα ρόδινα ούτε τα τοποθετεί πίσω από ένα ροζ ημιδιάφανο πανί, προσπαθώντας να μην ταράξει τον τηλεθεατή. Με τις σκληρές εικόνες, τις έντονες ερμηνείες και το ωμό σενάριό του αποτελεί γροθιά στο στομάχι για όποιον το παρακολουθεί, κυρίως γιατί τονίζει παθογένειες της κοινωνίας που οι περισσότεροι προσπαθούν να αγνοήσουν, όπως η φτώχεια, οι οικονομικές δυσκολίες ενός μετανάστη ή το "προβάδισμα" της φιλαργυρίας εις βάρος της ανθρωπιάς.
Έπειτα από την απότομη δημοφιλία που απέκτησε η σειρά παγκοσμίως, ήταν εύλογο πως θα προέκυπτε μεταξύ των χιλιάδων θετικών κριτικών και μερίδα αρνητικών. Ανάμεσα σε αυτές βρίσκεται και η άποψη πως η κορεάτικη σειρά αποτελεί λάθος πρότυπο για τα μικρά παιδιά και τροχοπέδη για την ψυχική και πνευματική ανάπτυξή τους. "Το Squid Game είναι επικίνδυνο για τα παιδιά" ισχυρίζονται ορισμένοι.
Μήπως όμως είναι πιο επικίνδυνοι οι γονείς που "παρκάρουν" επί ώρες τα παιδιά τους μπροστά από μια οθόνη αδιαφορώντας για το τι μπορεί να δουν, τη στιγμή που στην αρχή κάθε επεισοδίου της σειράς αναγράφεται η ένδειξη καταλληλότητας άνω των 16 ετών, για τον ακριβή λόγο πως περιλαμβάνει σκηνές βίας, σεξ και αυτοκτονίας;
Η σειρά απευθύνεται σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας όχι απλά γιατί περιλαμβάνει βάρβαρες εικόνες, αλλά και γιατί επικοινωνεί μηνύματα τα οποία μπορεί να αντιληφθεί μόνο ένας άνθρωπος που έχει πάρει έστω μια μικρή γεύση από τη ρεαλιστική πλευρά της ζωής. Όταν ένα παιδί που ακόμα βρίσκεται στο γαλήνιο συννεφάκι της ανεμελιάς βλέπει το Squid Game το μόνο που αποκομίζει είναι τα παιχνίδια, ό,τι δηλαδή περιλαμβάνει έστω και ελάχιστη φαντασία. Αυτό οδηγεί στο αποτέλεσμα να πιστεύει πως αυτά τα παιχνίδια πρέπει και είναι λογικό να παίζονται με αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο και ακολουθεί αυτό το οποίο κάνουν πάντα όλα τα παιδιά, αντιγράφει τις πράξεις του άλλου.
Το να "παρκάρεις" το παιδί μπροστά από μία οθόνη και να μην του βάζεις όρια για την χρήση τεχνολογίας που κάνει είναι η πιο εύκολη λύση. Δεν είναι όμως η πιο σωστή. Και δεν γίνεται να είναι ο λόγος που μια σειρά θα κατηγορείται για το γεγονός πως τα σχολικά προαύλια και οι παιδικές χαρές έχουν "γεμίσει" με παιχνίδια όπως το "Green Light, Red Light". Είναι ευθύνη του γονέα να βάζει όρια στο παιδί του, να περνά ποιοτικό χρόνο μαζί του και να επικοινωνεί όλα όσα θέλει να του μάθει χωρίς να βασίζεται σε μια σειρά ή σε ένα βιντεοπαιχνίδι γι' αυτό.
Ο ρόλος του γονέα είναι δύσκολος, αλλά την ευθύνη για την ανατροφή του παιδιού σου τη φέρεις αποκλειστικά εσύ κι όχι μια σειρά στο Netflix!
Αυτό ήταν για σήμερα! Μην ξεχάσεις να μοιραστείς μαζί μου τις δικές σου σκέψεις, είτε αφήνοντας ένα σχόλιο, είτε με προσωπικό μήνυμα, να κάνεις like και share, να βρεις το "Skepsis by Athanasia" στο Facebook και στο Instagram, να εγγραφείς στο newsletter, ή μην κάνεις και τίποτα βρε παιδί μου. Μου φτάνει που ήσουν εδώ! Γενικά είσαι ελεύθερος/η/ο να κάνεις ό,τι θέλεις!
Εγώ εδώ σε αποχαιρετώ! Τα λέμε σε ένα επόμενο άρθρο*. Μέχρι τότε να κάνεις τον κόσμο μας καλύτερο και να εκφράζεσαι ελεύθερα! Σε ευχαριστώ που ήσουν για μια ακόμα φορά στο "Skepsis by Athanasia"!
*Νέο άρθρο ανεβαίνει κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 15:00 (GMT+3)!