- Δεν χρειάζεται να σε αγχώνει. Αγκάλιασέ την! -
Αν και λατρεύω τα Χριστούγεννα και πάντα προσπαθώ να τα ζω στο έπακρο, δεν υπάρχει ούτε μια χρονιά που να μην μελαγχολώ. Μου είναι αδύνατο να μην το κάνω. Μου βγαίνει αυθόρμητα. Κι όσο κι αν προσπαθώ να μετριάζω την μελαγχολία, πάντα την νιώθω σαν ένα τεράστιο βάρος πάνω μου. Κι η αιτία; Έχουμε μάθει για κάποιον λόγο να ενοχοποιούμε τα συναισθήματα μας και να προσπαθούμε να μπούμε σε καλούπια ανάλογα με την εποχή, την περίοδο, τις ζωές των υπολοίπων ή το γενικότερο κλίμα που επικρατεί γύρω μας. Λάθος μας μεγάλο, το οποίο πρέπει να διορθώσουμε!
Οι γιορτές είναι πράγματι λαμπερές, χαρμόσυνες και γεμάτες θετική ενέργεια. Όμως μαζί με τις γιορτές έρχεται και η ολοκλήρωση ενός έτους, γεγονός που στους περισσότερους ανθρώπους μας δημιουργεί την ανάγκη να αναλογιστούμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Το να σκέφτεσαι "τελικά κατάφερα να πετύχω όσα ήθελα φέτος;" ή "γιατί δεν βρίσκομαι τώρα στη φάση που θα ήθελα να βρίσκομαι;" ή "με φοβίζει το νέο έτος γιατί δεν ξέρω πως θα είναι" είναι μια διαδικασία που σαφώς μόνο ανησυχία, μελαγχολία και νοσταλγία μπορεί να σου φέρει.
Αυτό όμως δεν είναι κακό. Ούτε θα έπρεπε να νιώθουμε ενοχές επειδή έχουμε συναισθήματα. Είναι μια φυσιολογική διαδικασία και πρέπει να την αγκαλιάσουμε.
Ξεκινώ πρώτη. Φέτος βρίσκομαι για πρώτη φορά σε μια άγνωστη μεγαλούπολη, μόνη μου, χωρίς κανέναν πολύ δικό μου άνθρωπο δίπλα μου, έναν άνθρωπο που να μπορώ με σιγουριά, οικειότητα και απόλυτη ασφάλεια να μοιραστώ όλες τις άσχημες και όμορφες στιγμές του. Έχοντας επίσης να διαχειριστώ εξολοκλήρου μόνη μου ένα σπίτι, μηνιαία έξοδα και τα λοιπά. Κι όσο κι αν αγαπώ την πόλη στην οποία επέλεξα να ζω, όσο κι αν μου αρέσει η ζωή που επέλεξα να ζήσω, δεν μπορώ να μην μελαγχολώ όταν περιφέρομαι μόνη μου στους δρόμους γνωρίζοντας πως η ζωή μου έχει αλλάξει ριζικά και ουσιαστικά από εδώ και πέρα πρέπει να βασίζομαι αποκλειστικά μόνο σε εμένα. Όχι γιατί δεν έχω ανθρώπους γύρω μου, όχι γιατί δεν θα έρθουν κι άλλοι άνθρωποι στο μέλλον στη ζωή μου, αλλά γιατί - κι όποιος έχει ζήσει μακριά από την οικογένειά του με καταλαβαίνει - θα πρέπει να συνηθίσω στην ιδέα πως η οικογένειά μου πλέον είμαι εγώ. Όσο να πεις όλες αυτές οι σκέψεις, την περίοδο των Χριστουγέννων, που είναι μια οικογενειακή γιορτή, έρχονται και σε πλακώνουν με κάποιον τρόπο, όταν βλέπεις οικογένειες γύρω σου, μεγάλες παρέες και ανθρώπους που έχουν τους δικούς τους ανθρώπους δίπλα τους. Τους δικούς τους ανθρώπους, δίπλα τους. Το επαναλαμβάνω, γιατί έχουν σημασία αυτές οι λέξεις.
Δεν μπορώ να κρύψω το γεγονός πως τις πρώτες ημέρες που άρχισα να μελαγχολώ κλείστηκα πολύ στον εαυτό μου και πέρασα κάποιες άσχημες μέρες κατά τις οποίες έφτασα να αναρωτιέμαι ακόμα κι αν έχω επιλέξει τον σωστό δρόμο, και μήπως, αφού αισθάνομαι έτσι, δεν έκανα καλά που επέλεξα να ζήσω σε μια πόλη, στην οποία κανένα μέλος της οικογένειάς μου δεν θα βρίσκεται δίπλα μου. Στην αρχή ένιωθα άσχημα που δεν μπορούσα να ελέγξω αυτό το συναίσθημα. Έβλεπα άλλους ανθρώπους γύρω μου που φαινομενικά δεν έδειχναν να βιώνουν μια αντίστοιχη φάση και σύγκρινα τον εαυτό μου με αυτούς. "Τί κάνω λάθος;" αναρωτιόμουν. "Τα έχω όλα, αλλά ακόμα θέλω κι άλλα" μου έλεγα. Και όλες αυτές οι σκέψεις δεν με άφησαν να αποδεχτώ το γεγονός πως είναι φυσιολογικό την πρώτη χρονιά που στολίζω μόνη μου, τα πρώτα Χριστούγεννα που βρίσκομαι μακριά από τους δικούς μου, να μην πετάω διαρκώς στον έβδομο ουρανό.
Και φυσικά θα ζητήσω κι άλλα παρόλο που τα έχω όλα. Άλλωστε, αυτό που ζητώ στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι κάτι που κοστίζει, κάτι φθαρτό και υλικό. Είναι η συντροφιά της οικογένειάς μου! Αλλά μέχρι να έρθει η στιγμή που θα βρεθώ πάλι με την οικογένειά μου δεν πρέπει να ενοχοποιώ την μελαγχολία που ενίοτε νιώθω. Πρέπει να την αγκαλιάζω και να την αποδέχομαι.
Κι αφού έκανα ειρήνη με το γεγονός πως φέτος η μελαγχολία των Χριστουγέννων θα με επισκεφθεί σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι τις προηγούμενες χρονιές, ξεκίνησα να ψάχνω τρόπους να την μετριάσω όσο γίνεται, χωρίς όμως να επιθυμώ να την διώξω τελείως. Θα φύγει όταν νιώσει εκείνη την κατάλληλη στιγμή. Μέχρι τότε, εγώ θα την αποδέχομαι κι απλά θα την φροντίζω.
Αυτοί είναι μερικοί τρόποι που με έχουν βοηθήσει μέχρι αυτή τη στιγμή.
Μείνε στα θετικά και σκέψου θετικά. Ποτέ κανείς δεν πήγε μπροστά με την απαισιοδοξία!
Εκτίμησε τη συντροφιά του εαυτού σου. Είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να σε καταλάβει πλήρως. Κάνε παρέα μαζί του. Γνώρισέ τον. Αγάπησέ τον.
Περιποιήσου τον εαυτό σου. Φρόντισε τον και δείξε του την ευγνωμοσύνη που του αξίζει!
Τακτοποίησε τον χώρο σου. Γιατί πώς μπορεί το μυαλό σου να μπει σε μια τάξη, όταν ο χώρος σου βρίσκεται σε πλήρη αταξία;
Κοινωνικοποιήσου. Όσο δύσκολο κι αν είναι, σε καμία των περιπτώσεων μην κλειστείς στο καβούκι σου. Θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Σταμάτα να συγκρίνεις τη δική σου πραγματικότητα με αυτή των άλλων. Ο κάθε άνθρωπος βιώνει την κάθε κατάσταση και περίοδο διαφορετικά. Επίσης, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως πραγματικά αισθάνεται ένας άνθρωπος μόνο και μόνο από αυτό που δείχνει. Όλοι ξέρουμε να κρύβουμε τα άσχημα συναισθήματα πολύ καλά.
Και θα κλείσω με το πιο σημαντικό. Τις ημέρες που θα νιώθεις πάρα πολύ άσχημα, προσπάθησε να μπεις στο χριστουγεννιάτικο κλίμα. Θα σου φτιάξει το κέφι, ιδίως αν σκέφτεσαι πως σε λίγο διάστημα θα βρίσκεσαι μαζί με τους αγαπημένους σου ή ότι του χρόνου θα κάνετε μαζί γιορτές ή ότι το νέο έτος θα σου φέρει όλα όσα θέλεις!
Μην αφεθείς εντελώς στη μελαγχολία. Αποδέξου την, αλλά μην ξεχάσεις πως τα Χριστούγεννα είναι η ωραιότερη εποχή του χρόνου!
Σου εύχομαι να περάσεις τις φετινές γιορτές όπως εσύ ονειρεύεσαι!
Αυτό ήταν για σήμερα! Μην ξεχάσεις να μοιραστείς μαζί μου τις δικές σου σκέψεις, είτε αφήνοντας ένα σχόλιο, είτε με προσωπικό μήνυμα, να κάνεις like και share, να βρεις το "Skepsis by Athanasia" στο Facebook και στο Instagram, να εγγραφείς στο newsletter, ή μην κάνεις και τίποτα βρε παιδί μου. Μου φτάνει που ήσουν εδώ! Γενικά είσαι ελεύθερος/η/ο να κάνεις ό,τι θέλεις!
Εγώ εδώ σε αποχαιρετώ! Τα λέμε σε ένα επόμενο άρθρο*. Μέχρι τότε να κάνεις τον κόσμο μας καλύτερο και να εκφράζεσαι ελεύθερα! Σε ευχαριστώ που ήσουν για μια ακόμα φορά στο "Skepsis by Athanasia"!
*Νέο άρθρο ανεβαίνει κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 15:00 (GMT+3)!
Comments