- 6 ημέρες για τα Χριστούγεννα! -
Άλλη μία χριστουγεννιάτικη ιστορία !
~ #1 Μια ιστορία από τα παλιά που μιλά στο... σήμερα
(γράφει η Ν.Β.)
Χριστούγεννα! Μέρες γεμάτες χαρά και ελπίδα…από μικρή περίμενα αυτές τις μέρες με την οικογένεια μου και όλα τα όμορφα που μας φέρνουν: ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου με τα πολύχρωμα ξύλινα στολίδια, ή τις μεγάλες κόκκινες μπάλες, τα λαχταριστά γλυκά, τα Χριστουγεννιάτικα δώρα για όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Ποιο παιδί όμως δεν περίμενε το "μαγικό" δώρο του αγαπημένου σε όλους Άγιου Βασίλη; Πράγματι, μέχρι τα δέκα μου χρόνια περίμενα το τυλιγμένο (από την μαμά) και ειδικά προσεγμένο δώρο του συμπαθέστερου Άγιου κάτω από το δέντρο.
Ήταν μια τέτοια μέρα, χριστουγεννιάτικων γιορτών, όταν ο παππούς μου, ένα από τα πιο υπέροχα πλάσματα σε αυτόν τον κόσμο, μοιράστηκε μαζί μου μία από τις ιστορίες των παιδικών του χρόνων. Οι ιστορίες του ήταν κάτι παραπάνω από τα απλά παραμύθια που λένε οι παππούδες στα εγγόνια τους μια και όλες ήταν βιωματικές.
Μια από αυτές άρχιζε κάπως έτσι: Πίσω στο 1944-1946 σε ένα ορεινό χωριό της ελληνικής περιφέρειας, μια πολυμελής οικογένεια μεγαλώνει τα 7 παιδιά της σε μια ιδιαίτερα επώδυνη για τη χώρα περίοδο, τον β' Παγκόσμιο και τον μετέπειτα Εμφύλιο πόλεμο. Πέρα από την φτώχεια, τις ασθένειες και τον φόβο, σε ένα τόσο ορεινό χωριό παραμόνευε και η ανησυχία για το κρύο και το χιόνι. Δυστυχώς, το χιόνι δεν είναι πάντα τόσο όμορφο, όσο φαίνεται στα παραμύθια. Οι περισσότεροι και εγώ μέσα σε αυτούς, λατρεύουμε τις λευκές νιφάδες που αχνοφαίνονται μέσα από το ζεστό παράθυρο του σπιτιού μας. Η αλήθεια όμως σε κάποιους καιρούς απέχει πολύ από αυτήν την τόσο ονειρικά πλασμένη αίσθηση. Το πολύ πυκνό χιόνι δυσχέραινε τότε την καθημερινότητα των ανθρώπων, η οποία όμως έπρεπε να συνεχίσει ανεξαρτήτως των καιρικών συνθηκών. Φυσικά για θέρμανση ούτε λόγος, όπως και για τα κατάλληλα ρούχα και παπούτσια, τα οποία φάνταζαν ως είδη πολυτελείας. Η πείνα ήταν ναι μεν μεγάλη, όμως, ως ένα βαθμό, οι οικογένειες της επαρχίας ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν λίγη βασική τροφή, όπως χόρτα, λαχανικά, κρεμμύδια, πατάτες, ψωμί από μπομποτάλευρο ή χαρούπια αλεσμένα.
Με βασικό σκοπό λοιπόν να προσφέρει λίγη ζεστασιά στα παιδιά του, ώστε να μην παγώνουν τα πόδια τους κατά τη μακρά πεζοπορία τους προς το σχολείο, ο πατέρας της οικογένειας, ο προπάππος μου, αποφάσισε ένα κρύο πρωινό του χειμώνα να πάει στη μεγάλη πόλη για να αγοράσει παπούτσια στα παιδιά του. Δυστυχώς όμως, σύμφωνα με τις συνθήκες εμπορίου της εποχής, η αγορά ειδών γινόταν με συνθήκες ανταλλαγής: σου δίνω φασόλια για να μου δώσεις υποδήματα…το αποτέλεσμα ήταν κανένας να μη δεχθεί τα λιγοστά χρήματα του προπάππου μου μια και αυτά δεν είχαν καμμιά αξία! Ο απογοητευμένος οικογενειάρχης δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του. Δεν είχε καταφέρει να εξασφαλίσει στα παιδιά του κάτι που σήμερα είναι δεδομένο στα περισσότερα παιδιά: παπούτσια για να ζεσταθούν τα πόδια τους…
Η προγιαγιά μου, όπως και άλλες γυναίκες εκείνης της εποχής, κατάφερε να τον παρηγορήσει και με έναν μαγικό τρόπο να επισκευάσει τα παλιοπάπουτσα και να πλέξει κάτι σαν κάλτσες, ώστε να δίνουν λίγη ζεστασιά στα πόδια των παιδιών τους.
Συνέχισαν να ζουν…αγαπημένοι και ενωμένοι!
Η ιστορία αυτή είναι σίγουρα περιγραφική για τις κακουχίες των περισσοτέρων οικογενειών του τότε, αλλά δυστυχώς και αρκετές του σήμερα! Πόσο θλιβερό μια οικογένεια να μην μπορεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες παιδιών της, πόσο θλιβερό οι γονείς να δακρύζουν μπροστά στα μάτια των παιδιών τους, τα οποία τους βλέπουν ως τους δυνατούς ήρωες τους;
Τα Χριστούγεννα είναι σίγουρα μια ευκαιρία να περάσεις καλά, να δεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα και να πάρεις δώρα. Με λίγη παραπάνω ενσυναίσθηση, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι το να δίνεις υλικά δώρα δεν είναι το πιο σημαντικό. Η ψυχή μας δε γεμίζει με τις ακριβές τσάντες, τα κοσμήματα ή τα ρολόγια. Δώρα άξια λόγου και σημασίας είναι αυτά που μένουν στη μνήμη και είναι τροφή για την ψυχή μας. Ένα βραχιόλι μπορεί εύκολα να χάσει τη λάμψη του ή ακόμα να χαθεί. Ένα ρολόι είναι άχρηστο αν δεν έχει μπαταρία. Μια ζεστή αγκαλιά, παρέα με μια χειροποίητη λιχουδιά και μια όμορφη ιστορία κοντά στο τζάκι, παραμένει σίγουρα ανεξίτηλη στην μνήμη.
Για δες! Η ιστορία του παππού μου είναι ένα τέτοιο δώρο για μένα, ένα δώρο ανάμνηση, ένα δώρο μάθημα για τη ζωή, μια συμβουλή για το μέλλον. Μέσα από την εμπειρία του και όσα μου μετέδωσε από τότε που ήμουν μικρή, καταλαβαίνω τώρα πως οι ιστορίες του είναι αναμφίβολα ανιχνευτές ζωής. Οι αγαπημένες του φράσεις, ο χαρακτήρας του, τα γούστα του, οι προτιμήσεις του, ακόμα και όσα δεν του άρεσαν, όλα πάνω του είχαν κάτι να μου πουν. Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί ένα ανεξερεύνητο βιβλίο με μια ξεχωριστή ιστορία. Εγώ, νιώθω πολύ τυχερή που ανακάλυψα την δική σου ιστορία, παππού! Χαίρομαι που ήμουν μέρος της και τώρα ανοίγω ένα νέο κεφάλαιο με δικές σου συμβουλές και αναμνήσεις!
Οι ιστορίες λοιπόν δεν είναι μόνο για παιδάκια και σίγουρα δεν είναι μόνο παραμύθια. Αλήθεια! Να μιλάτε, να ακούτε, να αγαπάτε και να δίνετε, να μην παίρνετε μόνο! Ο κάθε ένας από μας έχει κάτι να πει και κάτι να δώσει. Είμαστε πολύτιμοι, πιο πολύτιμοι από ένα ζευγάρι νέα, γυαλιστερά σκουλαρίκια. Φτιάξτε ιστορίες, με δικές σας εμπειρίες, με δικές σας επιλογές, είτε σωστές, είτε λανθασμένες. Πραγματικά δεν έχει σημασία!
Οι γιορτές και οι αναμνήσεις είναι για να τις μοιράζεσαι! Φέτος, θυμόμαστε τις αγαπημένες μας Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις (κωμικές, συγκινητικές ή και τα δύο) και μεταδίδουμε το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων, την αγάπη! Η στήλη "Jingle Mingle", με τη βοήθεια των δικών σας ιστοριών και αναμνήσεων, θα κάνει την αντίστροφη μέτρηση της μιας εβδομάδας μέχρι τα Χριστούγεννα. Άρθρο της θα ανεβαίνει καθημερινά 18-24 Δεκεμβρίου.
Αυτό ήταν για σήμερα! Μην ξεχάσεις να μοιραστείς μαζί μου τις δικές σου σκέψεις, είτε αφήνοντας ένα σχόλιο, είτε με προσωπικό μήνυμα, να κάνεις like και share, να βρεις το "Skepsis by Athanasia" στο Facebook και στο Instagram, να εγγραφείς στο newsletter, ή μην κάνεις και τίποτα βρε παιδί μου. Μου φτάνει που ήσουν εδώ! Γενικά είσαι ελεύθερος/η/ο να κάνεις ό,τι θέλεις!
Εγώ εδώ σε αποχαιρετώ! Τα λέμε σε ένα επόμενο άρθρο*. Μέχρι τότε να κάνεις τον κόσμο μας καλύτερο και να εκφράζεσαι ελεύθερα! Σε ευχαριστώ που ήσουν για μια ακόμα φορά στο "Skepsis by Athanasia"!
*Νέο άρθρο ανεβαίνει κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 15:00 (GMT+3)!
Yorumlar