- Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. -
Έστω ότι έχεις γεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο.
Έστω ότι είσαι άνθρωπος.
Έστω ότι θέλεις να ζεις μια φυσιολογική ζωή.
Έστω ότι θέλεις να λαμβάνεις αγάπη και στήριξη από τους ανθρώπους γύρω σου.
Έστω ότι είσαι καθηλωμένος σε ένα καροτσάκι.
Τί κάνεις; Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου; Μπορείς να κυκλοφορήσεις στο δρόμο; Μπορείς να πας στη δουλειά σου; Μπορείς να διασκεδάσεις; Μπορείς να ταξιδέψεις; Μπορείς να ζεις σε μια χώρα που δεν σε σέβεται;
Έστω ότι ξημερώνει μια όμορφη Τετάρτη. Θέλεις να σηκωθείς από το κρεβάτι και να ανοίξεις το παράθυρο, να μπει καθαρός αέρας. Στοπ. Γυρνάς το βλέμμα σου και βλέπεις το καροτσάκι δίπλα από το κρεβάτι, σε περιμένει από χθες το βράδυ. Μπορείς να σηκωθείς μόνος σου ή χρειάζεσαι κάποιον άλλον να σε βοηθήσει; Έστω ότι μπορείς.
Τώρα κάθεσαι στο καροτσάκι σου. Ανοίγεις το παράθυρο, απολαμβάνεις τον πρωινό ήλιο, επισκέπτεσαι το μπάνιο για όλα τα απαραίτητα, φτιάχνεις το πρωινό σου και κάθεσαι στο μπαλκόνι σου. Όλα αυτά με άνεση. Γιατί στο σπίτι σου νιώθεις ο εαυτός σου, νιώθεις ασφαλής, νιώθεις σίγουρος. Έστω ότι το έχεις φτιάξει εσύ έτσι με πολλή αγάπη.
Φτάνει η ώρα που πρέπει να πεταχτείς μέχρι το supermarket γιατί σου λείπει ένα πακέτο μακαρόνια. Βαριέσαι λίγο γιατί "που να τρέχεις τώρα για ένα πακέτο μακαρόνια μόνο;". Το κάνεις όμως γιατί στηρίζεσαι στα πόδια σου! Σε εσένα!
Έστω ότι ζεις σε όροφο πολυκατοικίας κι έστω ότι η πολυκατοικία έχει ασανσέρ κι όλες τις απαραίτητες μπάρες. Έστω ότι εσύ απαίτησες να φτιαχτούν.
Βγαίνεις στο πεζοδρόμιο. Εδώ αρχίζει ο Γολγοθάς! Αφού καταφέρνεις να περάσεις τα σπασμένα πλακάκια με φόβο μην βρεθεί η μία ρόδα στο κενό, πέφτεις πάνω σε έναν κορμό δέντρο, σε ένα στενό πεζοδρόμιο, δίχως διέξοδο στα αριστερά ή στα δεξιά. Έστω ότι περνάς με τη βοήθεια του Θεού, του μυαλού και των χεριών σου κι αυτό το εμπόδιο.
Λίγα μέτρα πιο πέρα πέφτεις πάνω σε ένα αυτοκίνητο. Παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο. Η διαδρομή που ακολουθείς πάνω στο πεζοδρόμιο θυμίζει το βιντεοπαιχνίδι Super Mario. Μόνο που εσύ δεν μπορείς να δώσεις μία και να πηδήξεις πάνω από τα εμπόδια για να συνεχίσεις το δρόμο σου. Ας είμαστε ειλικρινείς. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί. Έστω ότι περνάς κι αυτό το εμπόδιο, σαν super άνθρωπος που είσαι.
Με τα πολλά φτάνεις στο τέρμα του πεζοδρομίου. Το supermarket ορθώνεται μπροστά σου στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Διαδρομή λίγων δευτερολέπτων. Βάζεις στοίχημα με τον εαυτό σου να έχεις φτάσει σε λιγότερο από λεπτό στην είσοδο του πολυκαταστήματος. Και θα το κατάφερνες αν δεν σου έπαιρνε μερικά λεπτά να βρεις τον τρόπο πως να κατέβεις από το πεζοδρόμιο, αν δεν χρειαζόταν να πας πάνω κάτω δεκάδες φορές, έστω χωρίς εμπόδια, για να βρεις την απαραίτητη ράμπα. Έστω ότι με τα πολλά την βρίσκεις. Έστω ότι δεν βρίσκεται κάποιο αυτοκίνητο παρκαρισμένο μπροστά της.
Κι έστω ότι με τα πολλά βρίσκεις και μια ράμπα να ανέβεις στο άλλο πεζοδρόμιο.
Στέκεσαι τώρα μπροστά στο supermarket. Κοιτάς το ρολόι σου κι έχουν περάσει, έστω, 10 λεπτά. Μπαίνεις επιτέλους μέσα.
Έστω ότι καταφέρνεις να πάρεις τα πολυπόθητα μακαρόνια, έστω ότι το πολυκατάστημα σε σέβεται κι έστω ότι σε 5 λεπτά ψάχνεις πάλι τρόπο να φτάσεις σπίτι σου. Έστω ότι τα καταφέρνεις.
Τρως τα μακαρόνια και κάθεσαι στον καναπέ να δεις σειρές και ταινίες. Σε κούρασε το ταξίδι μέχρι το γωνιακό supermarket.
Ξημερώνει Πέμπτη. Έχεις ραντεβού με γιατρό στο κέντρο. Κάνεις την πρωινή σου ρουτίνα, ντύνεσαι και ξεκινάς τον Γολγοθά σου μέχρι τη στάση του μετρό.
Έστω ότι φτάνεις στην ώρα που είχες υπολογίσει να φτάσεις. Έστω ότι ο συγκεκριμένος σταθμός έχει ασανσέρ για να κατέβεις στις αποβάθρες. Έστω ότι επέλεξες το σπίτι όπου ζεις με κριτήριο ο πλησιέστερος σταθμός του μετρό να έχει ασανσέρ.
Βρίσκεσαι τώρα στην αποβάθρα και περιμένεις τον συρμό. Ο συρμός φτάνει. Έστω ότι έχεις βρει τον τρόπο να επιβιβάζεσαι εύκολα και γρήγορα, δίνοντας προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας.
Η διαδρομή φτάνει στο τέλος της κι εσύ μόλις έχεις αποβιβαστεί από τον συρμό στην αποβάθρα του σταθμού "Σύνταγμα", όταν ακούς από τα μεγάφωνα την εξής ανακοίνωση:
"Αγαπητοί επιβάτες, σας ενημερώνουμε πως στον σταθμό του μετρό "Σύνταγμα" ο ανελκυστήρας που οδηγεί από την αποβάθρα "Προς Ελληνικό" στην επικύρωση εισιτηρίων βρίσκεται προς το παρόν εκτός λειτουργίας. Άτομα με κινητικά προβλήματα παρακαλούνται να αποβιβαστούν στην προηγούμενη στάση. Ευχαριστούμε".
Έχεις εγκλωβιστεί!
Έστω ότι την βρίσκεις τη λύση, μόνος σου. Κι έστω ότι φτάνεις στο ραντεβού σου.
Καταφέρνοντας να γυρίσεις στο σπίτι σου το βράδυ, ανοίγεις τον υπολογιστή σου και ολοκληρώνεις τις επαγγελματικές υποχρεώσεις σου για την ημέρα, γιατί έστω ότι βρέθηκε στο δρόμο σου ένας εργοδότης που εκτίμησε τις σπουδές σου, τις ικανότητες και το μυαλό σου και αδιαφόρησε για την αναπηρία σου.
Έστω ότι μπορείς να επιβιώνεις με τα δικά σου χρήματα, έστω ότι μπορείς να ζεις μόνος σου.
Έστω ότι όλο αυτό είναι μια υπόθεση κι εσύ βρίσκεσαι καθηλωμένος στα ίδια σου τα πόδια.
Τί θα έκανες όμως αν όλο αυτό ήταν πραγματικότητα; Ένιωσες κάτι διαβάζοντας αυτή την υπόθεση;
Εγώ σήκωσα τα χέρια ψηλά όταν έπαιξα όλη αυτή την υπόθεση στο μυαλό μου.
Κι όλα είναι απλά μερικά "έστω".
Τί θα κάναμε αν ήταν η καθημερινή μας ζωή; Θα το αντέχαμε;
Γιατί, λοιπόν, ανεχόμαστε τόσοι υπόλοιποι συνάνθρωποι μας να ταλαιπωρούνται έτσι καθημερινά, για να μην βγούμε εμείς από τη βολή μας ή για να μην γίνουμε λίγο περισσότερο Άνθρωποι;
Από ένα "έστω" δεν είμαστε κι εμείς καθηλωμένοι σε ένα καροτσάκι. Κι από ένα "έστω" μπορεί αυτό αύριο να αλλάξει!
Ας γίνουμε πιο Άνθρωποι κι ας σεβόμαστε καθημερινά με τις πράξεις και τη δράση μας τους συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες. Είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε μια χώρα ισότητας για όλους κι όλες ανεξαιρέτως.
Στήλη #internationalday : Οι Παγκόσμιες Ημέρες είναι η αφορμή να γιορτάζουμε όλα όσα αξίζουν να γιορτάζονται σε ολόκληρο τον κόσμο, κάθε ημέρα.
Αυτό ήταν για σήμερα! Μην ξεχάσεις να μοιραστείς μαζί μου τις δικές σου σκέψεις, είτε αφήνοντας ένα σχόλιο, είτε με προσωπικό μήνυμα, να κάνεις like και share, να βρεις το "Skepsis by Athanasia" στο Facebook και στο Instagram, να εγγραφείς στο newsletter, ή μην κάνεις και τίποτα βρε παιδί μου. Μου φτάνει που ήσουν εδώ! Γενικά είσαι ελεύθερος/η/ο να κάνεις ό,τι θέλεις!
Εγώ εδώ σε αποχαιρετώ! Τα λέμε σε ένα επόμενο άρθρο*. Μέχρι τότε να κάνεις τον κόσμο μας καλύτερο και να εκφράζεσαι ελεύθερα! Σε ευχαριστώ που ήσουν για μια ακόμα φορά στο "Skepsis by Athanasia"!
*Νέο άρθρο ανεβαίνει κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 15:00 (GMT+3)!
Comments