Μην κοιτάς απλά τα αερόστατα. Ανέβα σε ένα και πέτα!
Έχουμε κάθε δικαίωμα να ονειρευόμαστε.
Έχουμε κάθε δικαίωμα το όνειρό μας να το κάνουμε στόχο.
Κι έχουμε κάθε υποχρέωση προς τον εαυτό μας τον στόχο αυτό να τον κάνουμε πραγματικότητα.
Στο μεταίχμιο όμως μεταξύ ονείρου και στόχου και μεταξύ στόχου και πραγματοποίησης βρίσκεται κάτι πιο σημαντικό, η προσπάθεια.
Δίχως να προσπαθούμε καθημερινά να διατηρήσουμε το όνειρο ζωντανό, να κάνουμε το όνειρο στόχο και να κάνουμε το στόχο τη δική μας προσωπική πραγματικότητα, τότε τα όνειρα είναι απλά σκόρπιες σκέψεις στη γειτονιά της φαντασίας στη μεγαλούπολη του εγκεφάλου μας και οι στόχοι είναι ανούσιες σκέψεις που περιπλανιόνται από γειτονιά σε γειτονιά, χωρίς να έχουν ένα σπίτι να γυρίσουν, αφού το όνειρό τους δεν έχει ούτε αυτό τη δική του βάση, τη δική του ρίζα.
Η προσπάθεια είναι αυτή που θα χτίσει και στο όνειρο και στον στόχο το δικό τους σπίτι.
Η προσπάθεια είναι αυτή που θα δίνει τροφή στο όνειρο να κινητοποιεί τον στόχο.
Η προσπάθεια είναι αυτή που θα κάνει τον στόχο να κάνει το βήμα έξω από τον εγκέφαλο και να βγει στον πραγματικό κόσμο.
Και η προσπάθεια είναι αυτή που θα συγκρατήσει τον στόχο μέσα στην καταχνιά της πραγματικότητας, ώστε να επιβιώσει και να στεριώσει στο νέο του σπίτι, όχι ως στόχος πια, αλλά ως κάτι το απτό, κάτι το αληθινό, κάτι που εσύ, με τη δική σου προσπάθεια έφερες στη ζωή.
Μάλιστα, ίσως ακόμα κι όταν ο στόχος αρχίσει να παίρνει μορφή, ίσως και τότε να πρέπει να συνεχίσεις να προσπαθείς.
Να προσπαθείς να τον εξελίξεις και να τον διατηρήσεις.
Αυτές είναι μερικές σκέψεις που έκανα αυτές τις μέρες και θέλησα να τις μοιραστώ μαζί σου γιατί...
σήμερα για εμένα ξεκινάει μια πολύ σημαντική εβδομάδα. Είναι η εβδομάδα της Eurovision!
Ναι, το ξέρω ότι για κάποιους αυτό δεν σημαίνει τίποτα, σε κάποιους άλλους περνάει αδιάφορο, για κάποιους είναι απλά μια εβδομάδα μουσικής. Για όλους εμάς τους υπόλοιπους, όμως, είναι μια εβδομάδα άκρως σημαντική και ιδιαίτερη.
Έχω μιλήσει και γράψει πολλές φορές για τη σημασία του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision στη ζωή μου. Αυτό το άρθρο δεν πρόκειται για άλλη μια εξύμνηση αυτής της μεγάλης μου αγάπης.
Άλλωστε, δεν είναι απαραίτητο να προσπαθούμε να αποδείξουμε σε κανέναν ότι τα ενδιαφέροντά μας είναι σημαντικά και φέρουν στις πλάτες τους μια σπουδαιότητα -έστω για εμάς.
Ένα χρόνο πριν, δεν θα μπορούσα να πιστέψω κανέναν, αν μου έλεγε ότι η Eurovision, που για δύο δεκαετίες απλά ήταν το χόμπι μου, φέτος, έχει κατακλύσει σχεδόν απόλυτα την καθημερινότητά μου, αφού κάνω ραδιοφωνική εκπομπή με αποκλειστική θεματολογία τη Eurovision, έχω γνωρίσει δεκάδες άτομα που αγαπάνε με όλη τους τη ψυχή τη Eurovision και αντιλαμβάνομαι πως είμαι αρκετά βήματα πιο κοντά σε έναν επαγγελματικό μου στόχο.
Αλλά και πάλι, το θέμα του εν λόγω άρθρου δεν είναι η Eurovision (πόσες φορές έχω γράψει αυτή τη λέξη;!).
Σήμερα,
το ζήτημα είναι τα όνειρα, οι στόχοι και η προσπάθεια στο ενδιάμεσο.
Μην τα παρατάς. Ό,τι κι αν σου λένε, όσα εμπόδια κι αν βρίσκεις, όσο κι αν σε κουράζει κάποιες φορές η διαρκής προσπάθεια.
Να θυμάσαι ότι η προσπάθεια είναι δικιά σου, τα όνειρα δικά σου, οι στόχοι κι αυτοί δικοί σου. Και πάνω από όλα η ζωή σου είναι "σου", δεν είναι "τους".
Να ονειρεύεσαι.
Να θέτεις στόχους.
Να προσπαθείς για τα όνειρα και τους στόχους σου.
Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα θερίσεις ό,τι έχεις σπείρει. Και η χαρά θα είναι απερίγραπτη!
Στο εύχομαι και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις!
Εγώ εδώ σε αποχαιρετώ! Τα λέμε σε ένα επόμενο άρθρο. Μέχρι τότε να κάνεις τον κόσμο μας καλύτερο και να εκφράζεσαι ελεύθερα! Σε ευχαριστώ που ήσουν για μια ακόμα φορά στο "Skepsis by Athanasia"!
