Γειά σου και πάλι φίλε/η μου!
Σήμερα αποφάσισα να γράψω για κάτι που αγαπώ πολύ. Μα τί άλλο βέβαια;
Την Eurovision!
Πριν ξεκινήσω όμως, θέλω να σου πω πως μιας και από αύριο Δευτέρα ξεκινά επίσημα η EuroWeek, η εβδομάδα κατά την οποία πραγματοποιούνται οι δύο ημιτελικοί και ο μεγάλος τελικός, στο προφίλ μου στο Instgram και συγκεκριμένα στα stories θα πραγματοποιούνται καθημερινά στις 18:00 παιχνίδια που σχετίζονται με τη Eurovision. Παρακάτω μπορείς να βρεις το πρόγραμμα της EuroWeek κι αν πατήσεις εδώ θα βρεθείς κατευθείαν στο προφίλ μου στο Instagram.
Λοιπόν, λοιπόν...
Όσο παλιά κι αν γυρίσω και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, στο σπίτι μας η Eurovision ήταν must. Δεν είχε υπάρξει χρονιά που να μην τη δούμε όλοι μαζί στον καναπέ στο σαλόνι.
Θυμάμαι επίσης να χορεύω υπό τη μουσική υπόκρουση του "my secret combination is a mystery for you" και την ιδιαίτερη φωνή της Καλομοίρας.
Ακόμα και το 2009 που είχε πάει ο Σάκης με το "This is our night", στο σχολείο κάναμε την κλασική κίνηση της χορογραφίας τη στιγμή που ακούγεται το "fly" με τον κίνδυνο να πέσουμε κάτω και να γκρεμοτσακιστούμε.
Είναι περιττό να αναφερθώ στο "My Number One", αφού παρόλο που όταν έπαιζε live στους ελληνικούς δέκτες κι όλοι οι Έλληνες απανταχού χοροπηδούσαν και ούρλιαζαν, εγώ κοιμόμουν δεδομένου των τριών ετών μου, για εμένα είναι το Νούμερο Ένα μου!
Μεγαλώνοντας, αυτή η συνήθεια που λάμβανε χώρα κάθε χρόνο στα μέσα του Μάη, για εμένα μετατράπηκε σε ένα τελετουργικό. Από συνήθεια έγινε αγάπη και αντικείμενο μεγάλου ενδιαφέροντος.
Γύρω στα 12 ήμουν, όταν ξεκίνησα να ψάχνω στο διαδίκτυο για τη Eurovision, να διαβάζω τα νέα και γενικότερα να μην αρκούμαι στην απόλαυση των τριών ημερών μέσα στο χρόνο.
Έτσι, ανακάλυψα πολλά όμορφα πράγματα για αυτόν το διαγωνισμό και μάλιστα αυτόν τον ένα λόγο που με έκανε να ερωτευτώ τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, όπως ονομάζεται επίσημα. Όταν έμαθα το λόγο που δημιουργήθηκε η Eurovision, όταν διάβασα τι πρεσβεύει και σε τι αποσκοπεί, κατάλαβα πως δεν πρόκειται ποτέ η καρδιά μου να πάψει να χτυπά σε ρυθμούς Eurovision.
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision ή αγγλιστί Eurovision Song Contest ή εν συντομία ESC και Eurovision, δημιουργήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (European Broadcasting Union, EBU) το 1956 με σκοπό να ενώσει τις χώρες της Ευρώπης μέσω της τέχνης και συγκεκριμένα της μουσικής, έπειτα από έναν πόλεμο που είχε αφήσει πίσω του πολύ πόνο και τεράστιες απώλειες, τον Δεύτερο Παγκόσμιο, και να αμβλύνει τις διαφορές και τις έχθρες μεταξύ των κρατών.
Επίσης, η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη αξία που πρεσβεύει είναι αυτή της αποδοχής της διαφορετικότητας και της ένωσης όλων των χωρών χωρίς όμως να χάνει η καθεμία τη δική της ταυτότητα και τον δικό της πολιτισμό. Άλλωστε, ανά τα χρόνια μέσω των ετησίων slogans, αυτό γίνεται εμφανές.
Μέσω της Eurovision, η EBU θέλησε να δώσει την ευκαιρία σε κάθε χώρα ξεχωριστά να παρουσιάσει και να διαφημίσει τον πολιτισμό και την κουλτούρα της με έναν τρόπο που όλοι αγαπούν και όλοι καταλαβαίνουν, τη μουσική. Όπως πολλά στελέχη τόσο της EBU όσο και της Eurovision, έχουν δηλώσει, ακόμα κι αν μια χώρα στείλει ένα τραγούδι του οποίου οι στίχοι είναι στη γλώσσα προέλευσης αυτής της χώρας, όλο το νόημα κρύβεται στο συναίσθημα που θα μεταφερθεί μέσω της μουσικής και της δυναμικής του. Δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος πάνω στον πλανήτη που να μην αναγνωρίζει τη γλώσσα της μουσικής.
Έτσι, όλες οι χώρες με δεσμούς συναδελφικότητας, αλληλεγγύης και αγάπης, αποδέχονται η μία την άλλη και το πιο σπουδαίο από όλα αποδέχεται η μία το οτιδήποτε διαφορετικό έχει η άλλη.
Πώς είναι δυνατόν να μην αγαπήσεις έναν διαγωνισμό τραγουδιού που από πίσω του κρύβει τόσο βαθιά νοήματα;
Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως τα τελευταία χρόνια τα νοήματα αυτά κρύβονται όλο και περισσότερο κάτω από την επιρροή της δυτικής μουσικής, την παγκοσμιοποίηση και τις τάσεις της μόδας, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει περάσει μια χρονιά που η Eurovision να μην έχει "αγκαλιάσει" όπως μόνο εκείνη ξέρει τον σκοπό δημιουργία της και να τον έχει διαδώσει πανευρωπαϊκά αλλά και παγκόσμια.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, όλους τους λόγους που αγαπώ τη Eurovision:
Δημιουργήθηκε για έναν πολύ ιδιαίτερο, ανθρώπινο και σημαντικό σκοπό.
Πρεσβεύει την αλληλεγγύη, την αποδοχή της διαφορετικότητας και την ανάδειξη κάθε πολιτισμού ξεχωριστά.
Είναι γεμάτη μουσική.
Και πραγματοποιείται στην Ευρώπη, την οποία αγαπώ πολύ και το έχω βάλει στόχο ζωής να καταφέρω να επισκεφτώ όλες τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Όπως μπορείς να καταλάβεις είμαι από τους eurofans που μελετούν προσεκτικά την κάθε συμμετοχή, ψηφίζουν με κάποιους συγκεκριμένους κανόνες, ενημερώνονται για όλες τις τελευταίες εξελίξεις, γνωρίζουν τα πάντα για την ιστορία του διαγωνισμού και τις βραδιές Eurovision απαιτούν να ακούγονται μόνο τα τραγούδια και η παρουσίαση.
Άντε, αν χρειάζεται απαραίτητα κάποιος να μιλά κατά τη διάρκεια του show, τότε επιτρέπεται μόνο να τραγουδά τα τραγούδια!
Ναι, ναι! Δεν είμαι απλά eurofan! Είμαι Eurovision-ist! Ζω με τη Eurovision!
Άλλωστε, δεν γίνεται αλλιώς. Η καρδιά μου χτυπά σε ρυθμούς Eurovision!
Αυτό ήταν για σήμερα! Μην ξεχάσεις να μοιραστείς μαζί μου τις δικές σου σκέψεις, είτε αφήνοντας ένα σχόλιο, είτε με προσωπικό μήνυμα, να κάνεις like και share, να βρεις το "Skepsis by Athanasia" στο Facebook και στο Instagram, να εγγραφείς στο newsletter, ή μην κάνεις και τίποτα βρε παιδί μου. Μου φτάνει που ήσουν εδώ! Γενικά είσαι ελεύθερος/η/ο να κάνεις ό,τι θέλεις!
Εγώ εδώ σε αποχαιρετώ! Τα λέμε σε ένα επόμενο άρθρο*. Μέχρι τότε να κάνεις τον κόσμο μας καλύτερο και να εκφράζεσαι ελεύθερα! Σε ευχαριστώ που ήσουν για μια ακόμα φορά στο "Skepsis by Athanasia"!
*Νέο άρθρο ανεβαίνει κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 15:00 (GMT+3)!
©️ 2021 by Skepsis by Athanasia